Renk A Renk
Ren A Renk
Ne gözüm görüyor, ne kulaklarım duyuyor. Zar zor birkaç nefes alabiliyorum, kulaklarımda hissettiğim acı nefesimi kesiyor. Ve zar zor aldığım her nefes canımı acıtıyor. Tek hissettiğim biraz sonra ruhumda ve bedenimde bir gümbürtü kopacak. Hissetme yetimi kaybettim sanırım. Gecenin hiçbir rengini görmeye tahammülüm yok. Ne bu gece doğan ayın beyazını tanıyabiliyorum, ne de yıldızların mavisini.
Acıyan kulaklarımdan, acının ayak seslerini duyuyorum. Bir ses diyor ki, biraz sonra görmeye ve duymaya başlayacaksın. Ya sen en içi parlayan gözlerim içinden çıkan çiçek renkler, en ala şarkıları söyleyen gözler; daha farklı ne duyup ne göreceğiniz olabilirdi derken en siyah geldi gözlerimin önüne evet en siyahla tanıştım. İçinde en siyah yağmurların yağdığı, en siyah şimşeklerin çaktığı, yıldırımların en siyah düştüğü simsiyah dünyaya bakıyorum.
“Renk A Renk” okumaya devam et