Bizim Maallemiz
Bizim maallemiz deki kahvenin önünden ne zaman geçsem görüntü üç aşağı beş yukarı hep aynıdır. Orhan, Melih ve Oktay.. Üçü yine aynı masada dördüncüyü bekler gibi oturur, otururken de çocuklar gibi gırgır, şamata yapıp dururlar. Sanki grubun en yaramaz çocuğu Orhan’dır.. En çok iftiraya uğrayan da, en çok dedikodusu yapılan da yine odur..
Kahvenin hemen yan tarafında bulunan parkta masalcı dede diye çağırdıkları Yaşar Dede bulunur. Etrafında efsanelere ve masallara susamış yığınla müdavimi vardır. Dağlardan, derelerden, padişahlardan, ağalardan, kahramanlardan, hatta hayvanlardan kısacası Anadolu’nun her köşesinden dilden dile ulaşmış öyküler anlatılıp dinlenir.
Mahallenin bir köşesinde biricik cafemiz vardır. Bu cafenin devamlı müşterisi olan Attila’nın yeri her zaman aynıdır. Kimse onun yerine oturamaz. Masa ve sandalye bizzat kendisi tarafından alınmış, icap ettiği kadar kullanımını kendisi tarafından yapılmaktadır. Camdan ahaliyi izler. Sözün her çeşidi zulasında mevcuttur. Aşk adamıdır. Kelime dağarcığı deryadır. Önünde kahvesi, kendine özgü kasketinin altında, geniş gözlüklerinin arkasından, gelen geçene bakar, soran olursa kendine has diliyle anılarını aktarır, yanlış gördüğü bir şey olursa da yumruğunu masaya indirir.
Başta da dediğim gibi iki ustanın burda olması benim burda olma sebebimdir. Bu ustaların yeri bende ayrı ayrıdır. Hüseyin Usta beni her zaman güldürmüş, her zaman bana keyif vermiş, her zaman içten içe düşündürmüştür. Çoğu olayın, çoğu insanların iç yüzlerini onun sayesinde tanımışımdır. Gördüğüm insanlar hakkında edindiğim izlenimlerimin çoğu onun eseridir. Bu konuda kendisine müteşekkirimdir. Evinde kimler yaşamaz ki.. Başta evlere şenlik kaynanası, mürebbiyesi, büyükninesi, büyükbabası, kalfası, baldızı, sütannesi, küçük eniştesi, kocakarısı daha kimler kimler.. Ne zaman bir yıldız kaysa, ne zaman bir dilenci görsem, ne zaman biri yüksek sesle harıl harıl bir şeyler anlatsa hep onu hatırlarım. Evinin önünde küçük bahçesinde güneşlendiği sallanan iskemlesinde görürsünüz onu. Yaz kış elinden eldiveni hiç çıkmaz. Uyarayım: akşam geç saatlerde bahçenin yakınından geçmeyin. Bir gülyabaniyle burun buruna gelmeniz an meselesidir.
Onu daha sonra yine anlatırım.
Sabahattin Usta’yı da sonra anlatırım.
Sait adında yakışıklı mı yakışıklı mahallemizin bir civan merdi vardır. Ona Faik diyen de var. Mahallemizde sokaklarda gezerken her sokak başında ona rastlamanız pek muhtemeldir. Kim kiminle nerede, ne yapıyor, ondan sorulur. Lüzumsuz adamların çetelesini tutar. Bilmediği iş, tanımadığı adam yok gibidir. Hayat dersi alacaksanız bir ara yanına uğramanızı tavsiye ederim.
Can Mert Güz‘ün yazı dizisi olan Bizim Maallemiz (2) yazısını okudunuz. Yazı dizisini takip etmeyi unutmayın.. Bizim Maallemiz çok eğlenceli…
Yayımlayan