Çocuk Olmak
Şüphesiz acımasız dünyanın bir diğer yüzü de işçi çocuklar. Çocuk olmaları gereken yerde ağır bir yük almış olgun kişiler kendileri. Tek dertlerinin toplarının patlaması olması gerekirken itilip hor görülmeleri hayatın acımasızlığını gözler önüne seriyor. Maalesef ülkemizde çocukluğunu yaşayamayan onca çocuk işçi var ki. Hem de ağır işlerde sömürülüp eline 2 kuruş para verilip yollanan. Onunla ailesine bakan çocuklar. Gidip kendine şeker alması gereken para ile akşam eve ekmek almak zorunda kalan çocuklar. Çocuk demek doğru mu acaba? Haksızlık değil mi onlara çocuk demek. Çıkıp demezler mi sonra biz şekerimiz bitti diye ağlamıyoruz bizim neremiz çocuk?
Her 10 çocuktan 8’inin çocuk işçi olduğu ülkemizde bazı dertler sizce de çok hafif değil mi? Peki bu duruma neden sessiz kalınıyor.Bazıları okula gitmiyor.Bazıları okumak için çalışmak zorunda.Ülkemiz bu şekilde mi ilerleyecek? O ufacık bedene ihtiyaç var mi bu ülkede aksine o ufacık bedenin içindeki beyine ihtiyaç var.Onlardan gelecek harika fikirlere ihtiyaç var.
Hep çocukluğumu yaşamadığımı düşünür üzülürdüm. Nerde uçurtma uçuran bir çocuk görsem hiç uçurtmam olmadığı aklıma gelir üzülürdüm. Bir gün ufak bir çocukla yollarımız kesişene kadar ta ki.
Annesi yoktu,babası alkolikti ve 2 tane daha kardeşi vardı.”Peçete alır mısın”diye mahcup bir şekilde yanaştı. Yanlış anlama sadaka istemiyorum dedi.Peçete aldım kardeşlerime sayende ekmek alacağım dedi. Oturduk konuştuk beraber hayat hikayesini öğrendim.Bırakın bir oyuncağı olmayı bir evi yoktu. Ne acı bir cümle oysa biz çocuklarımız olmadan muhteşem odalar hazırlıyoruz. Peki onları neden düşünmüyoruz? Onlar çocuk değil mi? Sonra kendime kızdım uçurtmam yok diye dert edindiğim için. Ne boş şeyler için hayatımızı harcıyoruz. Dönüp etrafa bakmak lazım. Hayat kimileri için çok acımasız o yüzden sizlerde “PEÇETE ALIR MISINIZ” belki bir yerde birilerinin karnı doyar en azından.
Çocuk Olmak isimli yazımızı okuduğunuz için teşekkür ederiz.
Yayımlayan