Denizdeki Orman
Denize sevdalı birinin bir ormanda kaybolmasının hikayesi.
Denizin sonsuzluğu,saflığı içinde kendini özgür hissetmek isteyen kadının bir orman içinde kaybolması.
Her insan birini sevmek ve kişi tarafından sevilmek ister. Ben sadece evim olsun istedim.
Sen hiç evsiz kaldın mı adam?
Sen hiç evin olsun istedin mi?
Sende sadece aşık olmak isteyenlerden misin?
İlk baktığım an anladım sende bir farklılık olduğunu.
Ben bir eylül kelebeğiyim. Eylül’de doğduğumdan, kelebekleri sevdiğimden kendime hep böyle söylerim.Fazla ömrüm yok.Fazla rengim yok. sonbaharın ta kendisiyim koyu ve renksiz.
Bu kısa ömürde sevgi aramaya gelmedim. Ben yuva arıyorum. Durup dinlenmek için
Her gün yeniden doğuyorum kaldığım yerden. Karanlıktan çıkıyorum hergün. Henüz yuvamı bulamadım. Ne zaman yuva diye sığınsam çatısı başıma yıkıldı. Artık onarmak yerine uçup gidiyorum. Kollarım güçsüz artık beni tutup yaramı sarıcak birine ihtiyacım var.
Rüzgar ne yöne eserse beni oraya sürüklüyor uzun zamandır.Rüzgar esmesin diye kuytu köşelere sığınıyorum. Ama biliyorum bir gün evim olucak ve ben artık ölümsüz olucam adam.
Bu hayat sıcak kalpler için çok soğuk. Kalbim donmaya başlıyor evimi bulamazsam donucam. Bende denizi sevdim. Maviliğini sevdim. Dalıp giderdim renksiz bedenimle kendimi ona boyamak isterdim. Boğuldum. Yuva aramaktan sıkıldım. Rüzgara teslim ettim kendimi. Beni sana sürükledi. Denizden uzak bir köşede sanki benim için gelmiştin.
Kabul edemedim. Denizden başka bir şeye aşık olmak istemedim bu bilmediğim bir limandı. Hatta bir kıyıydı. Sonra gözlerin çıktı karşıma. Yeşil gözlerin..
Üzerine onlarca söz yazılabilecek gözlerin.
Mavi değildi. Denizden çok uzaktı. Buğulu değildi. Net ve keskindi.Ömrümde gördüğüm en güzel kıvrımlar o göz kenarında vardı.
O kıvrımda yaşamak için sonsuz ömrümü verirdim.Oysaki ben fazla yaşamam ama o göz kıvrımı için ölümsüz olmayı dilerdim.
Ben bir Eylül kelebeğiyim. Denize aşık.
Eskidendi o devir…
Ben bir Eylül kelebeğiyim derin ormanda kaybolan.
Gözlerin bana sonu olmayan bir ormanı anımsatıyor. Yaşadığım tüm geçmişi,şimdiyi içine alıp bana yuva olabilecek gözler.
Derin bir orman gözlerin. İçinden ne çıkacağını bilmediğim ama inatla içine girmeye çalıştığım sonsuzluk.
Her girdiğimde çalılarla boğuşup yinede dimdik duruşum o güldüğünde gözünde oluşan kıvrımlar hatrınadır.
Tek bir gün ömrüm olsun yine girerim. Uzun zamandır o kadar kimsesiz kalmış ki ormanın.
Çalılar içinde kendini boğmuşsun oysaki bir izin versen bahar bahçe olucak.
Belki benim renksiz bedenim de sayende renklenecek.
Belki çalıları aşarsam diyorum arkada bir bahar vardır.
Ben baharıda severim baharda yürümeye başlamışım. İlk özgürlüğümü aldığım gündür bahar günü.
Tekrar baharı birlikte karşılarız belki ilk kez yeniden özgür oluruz koptuğumuz yerde birleşiriz.
Ben belkilerle yaşamak istemiyorum adam. Ömrüm kısa yuvasız kalırsam donarım.
Bana bahar gerek. Duvar örersen beraber aşarız. Çalılık diyorsan beraber geçeriz.Sen duvar mı örmek istiyorsun gel Pembeye boyayalım. Mavi yapalım sonsuz olsun.
Çalılık mı istiyorsun ben papatya ekerim çalılıklarına. Ya da sen ne seviyorsan onunla başlarız.
Bu hayatta derin ormanda olsan tek başına rüzgara karşı gelemezsin. Birlikte olursak rüzgarın yönü değişir. Bana yuva gerek. Kuşların yuvasını içinde taşıyan adam. Bana da bir yuva koyar ormanında. Bir annenin yavrusunu hissetiği gibi hissediyorum seni en uzağımdan. Bir çoçuğun ilk yürüyüşü gibi sevinçle geziniyorum çalılıklarında.
Bir ustanın her işini büyük ustalıkla yapmasının gururu gibi boyuyorum duvarını.
Bir gün biliyorum bitecek bu içindeki karanlık. Ormanından ağaç kesenleri bulup mavi denizde boğmak istiyorum. Ama fidan ekerek başlıyorum. Bir gün benimde fidanlarım büyüyecek. Bir gün benimde ektiğim fidanın dibinde bir yuvam olacak. Rüzgar o gün esmeyi bırakacak. Güneş doğacak ve rüzgar özür dileyecek. Beni bu denli üşüttüğü için. Bizi ayırmaya çalıştığı için.
Ben bir Eylül kelebeğiyim. Senin gözlerin benim ormanım.
Ben ormanda kaybolmak değil o ormanda yaşamak istiyorum. Adım adım ezberlemek istiyorum.
Ben kelebeğim fazla vaktim yok. Korkuyorum.
Fidanlarımı koparma onlara su dök bir gün güneş sana destek olacak emin ol. Sen yeter ki su için uzat elini.
Denizdeki Orman isimli hikayemizi okuduğunuz için teşekkür ederiz.
Denizdeki Orman
Yayımlayan